بی نشانه
سکوتی خلوتم را دم به دم لبریز می خواهد صدای حرف هایم را کجا؟! تا کی ؟! بخوابانم ! دلم تندیس اشکم را شکست و گریه ام کم شد نمی دانم کجا ؟! تا کی ؟! من این غم را بپوشانم ! صدایی نیست حرفی نیست اتاقی خلوت و راکد در و دیوار چون زندان هوایی سرد و یخبندان ولی باران و برفی نیست ! نوشتم روی دیوارش هزاران حرف خط خورده شمارش می کنم آن را چه بی احساس و افسرده مدادم را شکستم تا بماند آخرین شعرم تن دیوار غم دارد از این رو زار می گریم نمی دانم کجا ؟! تا کی ؟! من و دیوار تنهاییم سکوتی مبهم است اینجا من و دیوار می خوانیم !
نوشته شده در یکشنبه 92/2/1ساعت
7:11 عصر توسط سارا رحیمی| نظرات ( ) |
About
Menu
Archive
Links
Design
Specific
Music
Others